มีชายคนหนึ่ง..เขาเป็นคนที่ชอบดื่มเหล้ามากๆ เป็นคนที่ติดเหล้า ยิ่งกว่าลุงขี้เมาคาราบาวซักอีก พอเขากินเหล้าแล้วเมาหนักเขาจะทำทุกอย่างตามใจของเขาต้องการ มีอยู่บ่อยครั้งที่เขาทำสิ่งที่ไม่ดีและน่าละอาย วันหนึ่งเขาถือขวดเหล้าของเขากับสภาพที่เมาๆไปยังตลาด แล้วเขาก็เห็นผู้คนกำลังห้อมล้อมชายคนหนึ่งซึ่งเขากำลังนั่งบนหลังลาข้างๆตัวเขามีหนังสือมากมาย ชายขี้เมาคนนั้นอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร ทำไมผุ้คนถึงห้อมล้อมเขา ผู้คนอยากจะคุยกับเขา ผู้คนคุยกับเขาอย่างน้อบน้อมถ่อมตน สุดท้ายแล้วชายขี้เมาคนนั้นฝ่าวงล้อมผู้คนเพื่อไปเจอชายคนนั้นแล้วถามว่า “ท่านเป็นใครรึ” ชายที่อยู่บนลาตอบว่า “ฉันคือ ชาอ์บีย์” ชายขี้เมาก็ถามอีกว่า “แล้วไง..ทำไมผู้คนถึงห้อมล้อมอยากจะคุยกับท่าน” เขาก็ตอบว่า “ฉันคือ ปราษญ์ฮาดิษ” ชายขี้เมาก็สวนทันควัน “เป็นนักรายงานฮาดิษรึ งั้นจงบอกฮาดิษให้ฉันซักบทซิ” ด้วยวิทยปัญญาของอีหม่าม ชาอ์บีย์ ที่รู้สถานการณ์และผู้ที่จะรับฟังฮาดิษ อีหม่ามชาอ์บีย์จงกล่าวฮาดิษที่รายงานโดย มาซูด อัล บัดรี ซึ่งมีความหมายว่า “เมื่อท่านปราศจากความละอาย ท่านจะทำทุกอย่างตามที่ใจท่านต้องการ” เมื่อชายขี้เมาคนนั้นได้ฟังก็เกิดความนึกคิด ฮาดิษนั้นตรงกับชีวิตของเขาที่พอเวลาเขาเมาแล้วเขาก็ทำทุกอย่างที่เป็นสิ่งที่น่าละอายใจและเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำในครั้งอดีต นับตั้งแต่บัดนั้นมา เขาก็ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตและได้ไปยังเมืองมาดีนะฮ์ ไปศึกษาเล้เรียนกับอีหม่าม มาดีนะฮ์ นั้นก็คือ ท่านอีหม่าม มาลิก บิน อนัส จากนั้นเขาก็ขอ อีหม่ามมาลิก ว่า เขาอยากจะพบคน(อีหม่าม ชาอ์บีย์)ที่ทำให้เขาเปลี่ยนแปลงไปสู่หนทางที่ดี ที่เมือง บาสเราะฮฺ ชายคนนี้ซึ่งแต่ก่อนนั้นเป็นคนขี้เหล้ามากๆ และเตาบัตตัว และกลายมาเป็นอาจารย์ ของอุลามาอ์ ฮาดิษที่ยิ่งใหญ่ นั้นก็คือ อีหม่าม บุคอรี่และ มุสลิม เขามีนามว่า อับดุลลอฮฺ อิบนู อัสสามามะฮฺ อัล ฆอนาบี
